Category: REVIEW OF BOOKS BY MUMTAZ PATHAN

  • موتي جھڙن ماڻھن جا موتي ميڙيو

    موتي جھڙن ماڻھن جا موتي ميڙيو

     textgram 1561360728

    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”موتي جھڙن ماڻھن جا موتي ميڙيو
     
    سنڌ سياڻن سپوتن ۽ سرويچن کي پئي سدائين جنم ڏنو آھي . ھن ڌرتيءَ تي ڪڏھن ڪو اھڙو دور نہ آئيو آھي جيڪو ڏات ڌڻين کان وانجهيل ھجي . ھر دور ۾ ڏات جا ڏيئا ٻرندا رھيا آھن . پوءِ اھو اسان جو قصور آھي تہ ڪنهن جو ڪيترو قدر ڪيو اٿئون. پر ھيءَ بہ ھڪ تاريخي حقيقت آھي تہ قدر ڪرڻ ۾ اسان بنھ اڻ ڄاڻ ثابت ٿيا آھيون. ان ڪري تاريخ جي ورقن ۾ اسان جي پسند ۽ نا پسند ڪري گھڻا ھيرو زيرو بڻجي ويا آھن ۽ گهڻا زيرو وري ھيرو بڻجي ويا آھن. 
    سڀ ڄاڻن ٿا تہ اسان گل حيات انسٽيٽيوٽ ۾ ” شخصيتن, ادارن  ,تنظيمن ۽ واقعن“ کي مرڪز ۽ محور بڻائي تاريخي اھميت وارو مواد گڏ ڪندا آھيون. اھي افراد ئي آھن, جيڪي ادارن کي جنم ڏين ٿا ۽ انهن کي فعال بڻائن ٿا. اھي افراد ۽ ادارا ئي آھن جيڪي واقعن کي جنم ڏين ٿا.  ھر  ڪا  قوم ۽ ھرڪو معاشرو روز بروز سياسي, مذھبي, ثقافتي, سماجي, علمي ۽ ادبي واقعي کي جنم ڏين ٿا. جڏھن ڪو ھڪ واقعو تاريخ جي ورقن ۾ محفوظ نٿو ٿئي تہ اھو سوچ ۽ لوچ جي تسلسل ۾ جهول وجهي ٿو.  ان ڪري” واقعي“ کي نظرانداز ڪرڻ تاريخ جي ھڪ خون ڪرڻ برابر آھي. ڪاش ڪو اچي گل حيات ۾ ڏسي ت اسان ۱۸۴۳ کان وٺي” واقعن“ کي ڪيئن محفوظ رکيو آھي, ”ادارن“ تي ڪيئن مواد گڏ ڪيو آھي ۽ ڪنهن بہ ” شخصيت“ تي ڪھڙن زاوين کان معلومات ڪٺي ڪئي آھي. 
    ھڪ اڌ ڏينهن اڳ ( ۲۲ جون) رسول بخش پليجي جي سندس عاشقن ۽ مداحن جنگ شاھي ۾ پھرين پر مثالي ورسي ملھائي. ڪو ماڻھو مري وڃي ٿو تہ ان کي پنهنجا ئي پوري اچڻ کان پوءِ ايئن وساري ويھن ٿا ڄڻ تہ ھو ڄائو ئي ڪون ھو. پر جڏھن ڪنهن جي مري وڃڻ کان پوءِ بہ پنهنجا  توڙي پراوا  کيس ايئن محبت ۽ عقيدت سان ياد ڪن تہ چئبو تہ مري ويل موتي جو داڻو ھيو.
    رسول بخش پليجي جي ورسي تي ماڻھن جا ھجوم ڏسي, دل سٽ ڏني تہ آئون ھن جي ھڪ ھڪ مداح کي جهلي وڏي واڪ ٻڌايان تہ اوھان پنهنجي اڳواڻ سان محبت  ڪريو ٿا پر گل حيات ۾ اچي ڏسو تہ اسان سنڌ جي آدرشي انسانن سان ڪيئن ٿا عشق ڪيون ۽ ڇوٿا عشق ڪيون? 
    ڏاھن جي ھن ڏيھ جي ڏات ڌڻين تي ڪم ڪيئن ڪجي اھو سليقو ۽ طريقو گل حيات انسٽيٽيوٽ وٽ موجود آهي,جيڪو منفرد بہ آھي تہ مثالي بہ آھي. گل حيات انسٽيٽيوٽ ھڪ غير  جانبدار ادارو آھي ان ڪري سنڌ جي آدرشي شخصيتن سان عشق ڪرڻ جا ان جا پنهنجا انداز آھن. 
    رسول بخش پليجو اسان جي دور جي وڏن ڏاھن,سيبتن ۽ سياڻن ماڻھن مان ھڪ ھيو . ھن جي  حيثيت ڪيترن حوالن سان پنهنجي دور جي ڏاھن کان الڳ ۽ منفرد ھئي. اسان جو ھن سان ڪو روايتي انداز وارو  سياسي يا نظرياتي سنڱ سياپو ڪونہ ھيو. پر ھن سان باقي ٻين آدرشي انسانن وانگر تاريخي رشتو ھيو ۽ رهندو . رسول بخش پليجو “سيلف ميڊ“ ماڻھن مان ھڪ ھيو. ھن پاڻ ٺاھيو ۽ پنهنجي دنيا ٺاھي. هن ادب توڙي سياست ۾ پنهنجو نالو ڪمايو. ھن پنهنجي سياسي سرگرمين جون سرحدون وڌائي سنڌ کان ٻاھر بہ پنهنجي سوچ ۽ لوچ جي ڏات جلائي. ”عوامي تحريڪ“ جھڙي نوجوان ۽ لکيل  پڙھيل طبقي جي مقبول پارٽي ٺاھڻ سندس وڏو ڪارنامو ھيو. ايم آر ڊيءَ ۾ پنهنجون مثالي قربانيون ۽ خدمتون ڏيڻ اڃان بہ   ھن جو وڏو ڪارنامو ھيو. ھن پنهنجي حياتي اجائي نہ گهاري پر مقصد سان گذاري. ھن جي پھرين ورسي ملھائڻ بيشڪ کيس خراج عقيدت پيش ڪرڻ جو ھڪ تاريخي واقعو ھيو. پر سندس ورسي ملھائڻ سان گڏو گڏ ھن آدرشي انسان سان نڀائڻ بہ اسان جو قومي فرض بڻجي ٿو. رسول بخش پليجي جيڪي سياسي, ادبي ۽ نظرياتي خدمتون سر انجام ڏنيون, انهن کي تاريخي تحقيق جي قدرن ۽ نظرين مطابق ميڙي چونڊي گڏ ڪرڻ ۽ محفوظ ڪرڻ جي ضرورت آھي.
    گل حيات انسٽيٽيوٽ رسول بخش پليجي جي سياسي, نظرياتي ۽ ادبي قد بت کان باخبر ھيو، ان ڪري ھن اداري ۾ شروعاتي ڏھاڙن ۾ ئي اسان ” رسول بخش پليجو ڪارنر “  قائم ڪيو. جنهن ۾ سندس شخصيت ۽ خدمتن بابت مواد ۽ معلومات گڏ ڪرڻ جو ڪم شروع ڪيو. رسول   بخش پليجو جڏھن اڃا شاگردي جي زماني ۾ ھيو تہ اسان انهي دور کان وٺي سندس علمي ۽ قلمي سرگرمين بابت مواد گڏ ڪرڻ شروع ڪيو. گل حيات انسٽيٽيوٽ ۾ رسول بخش پليجي بابت جيڪو اسان مواد گڏ ڪري سگهيا آھيون اھو ٻن قسمن جو آھي. پھرئين قسم ۾ ڪتابن تي مشتمل  مواد شامل آھي,جيڪي ھن پاڻ لکيا يا ھن بابت لکيا ويا آھن. ٻئي قسم جي مواد ۾ اھي مضمون, ايڊيٽوريل ۽ بيان ۽ خبرون وغيره آھن جيڪي سندس شخصيت تي روشني وجهن ٿا, جيڪي ھن جا پنهنجا بہ آھن تہ مداحن خواھ مخالفن جا بہ آھن ۽ جيڪي مختلف اخبارن ۽ رسالن ۾ ڇپبا رھيا آھن. رسول بخش پليجي ايم آر ڊي ۾ جيڪي خدمتون ۽ قربانيون ڏنيون اھو سمورو رڪارڊ گل حيات ۾ موجود آھي. ھن جو وڏو ڪارنامو اھو آھي تہ ” ڪالا باغ ڊيم“ خلاف عوام کي ھوشيار ۽ بيدار ڪرڻ ۾ قائدانہ ڪردار ادا ڪيائين. سندس انهن  ڪوششن ۽ خدمتن تي چڱو خاصو مواد اداري ۾ موجود آھي.
    مون اڄ رسول بخش پليجي بابت ھي پوسٽ انهي ڪري لکي آھي تہ سندس نظرياتي پوئلڳن ۽ مداحن کي متوجه ڪري سگهان تہ رسول بخش پليجي جو اڃا اسان کي قرض لاھڻو آھي ۽ ھن جي شخصيت توڙي خدمتن بابت مواد جي ميڙي چونڊي مڪمل ڪري تاريخ جي ورقن ۾ محفوظ ڪرڻي آھي. ان ڪري اھا وقت جي تقاضا آھي تہ مواد جي ميڙي چونڊي ۽ تاريخي تحقيق جي تقاضائن کي پوري ڪرڻ لاءِ سندس سياسي ۽ نظرياتي عاشق گل حيات سان سھڪار ڪن ۽ اسان کان ڪم ڪرڻ جا طريقا ۽ سليقا سمجهڻ جي ڪوشش ڪن. مواد ۽ ميڙي چونڊي جو اڃا بہ چڱو حصو رھيل آھي. سندس پارٽي جي سمورن پوسٽرن ۽ پمفليٽن کي گڏ ڪرڻو آھي ۽ سموريون آڊيو وڊيو ڪيسٽيون ھٿ ڪرڻيون آھن. ان کان پوءِ رسول بخش پليجي جي پوئلڳن کي ھڪ فعال ويب سائيٽ ٺاھڻي آھي جنهن تي اھو سمورو مواد اپلوڊ ڪري سندس پيغام کي محفوظ بہ ڪرڻو آھي ۽ دنيا جهان تائين بہ پھچائڻو آھي. اسان غير مشروط سهڪار ڪرڻ لاء تيار آھيون
  • اسان تاريخ کان اڳ واري زماني ۾ رهون ٿا

    اسان تاريخ کان اڳ واري زماني ۾ رهون ٿا

     textgram 1561284303

    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”اسان تاريخ کان اڳ واري زماني ۾ رهون ٿا
     
    اونداھي رات ۾ تارا  ۽ ستارا نظر ايندا آھن، پر جڏھن چنڊ اڀ ۾ نظر ايندو آھي تہ تارن جو تعداد
    گھٽجي  ويندو آھي. اھو وڏو سچ آھي پر وڏو ڪڙو سچ آھي. شاندار ماضي جي مالڪياڻئ سنڌ جي ماضي جي ڪھاڻي سان تہ ھر ڪنهن جو پيار آھي پر ان تي تحقيق ڪرڻ واريون شخصيتون چنڊ بڻجي گھٽ ئي پيدا ٿينديون آھن. تحقيق ۽ تاريخ جي ڄاڻو ماڻھوءَ ۽ تحقيق جي قدرن,نظرين ۽ طريقن تي مھارت رکندڙ ماڻھون ھر دور ۾ گهٽ ئي پيدا ٿيا آھن. انهي ڪري جڏھن چنڊ نظر نہ ٿو اچي ت سڄو آسمان ستارن سان ڀريو پيو آھي. ڪيترا ماڻھون تاريخ تي  لکن ٿا ۽ ڪنهن جي محنت جو منڪر ٿيڻ ڪفر آھي. پر,  منهنجي خيال ۾ تہ اسان جيڪو تاريخي تحقيق تي ٿيل ڪم پڙھون ٿا تہ ذھن ۾ گهڻا سوال اڀرن ٿا . ھيڏي ساري ڪم باوجود اسان تاريخ کان اڳ واري زماني ۾ رھون ٿا. منهنجي چوڻ جو مطلب ھي آھي تہ تاريخ تي ڪم ڪندڙن ۽ تاريخ نويسن پنهنجي نالي ڪمائڻ يا ڊگري وٺڻ خاطر ڪنهن نہ ڪنهن تاريخ جي انهي پھلوءَ تي ڪم ڪيو آھِي, جنهن بابت کين ٿوري ڪي گهڻي معلومات ملي آھي, يا جنهن موضوع ۾ سندن ذاتي دلچسپي رھي آھي. منهنجي خيال ۾ اسان کي سنڌ جي جامع, مستند ۽ غير جانبدار تاريخ پڙھڻ لاءِ ملي ئي ڪانهي ۽ اسان مان ڪيترن کي اھا خبر ئي ڪانهي تہ انهي جامع ۽ مستند تاريخ کان اڳ اسان کي ڪھڙي زماني مان گذرڻو آھي.
    جامع تاريخ کان اڳ واري زماني ۾ اسان کي تاريخي تحقيق بابت منصوبا بندي ڪرڻي پوندي ۽ اھو فيصلو ڪرڻو پوندو تہ ڪھڙي ڪم کي اڳ ۾ ڪرڻو آھي ۽ ڪھڙي ڪم کي بعد ۾ ڪرڻو آھي. اسان اھڙيون اوليتون طئي نٿا ڪيون ان ڪري ئي تاريخي تحقيق ۾ مونجهارا پيدا ٿين ٿا ۽ ان ۾ اڻ پورين ڳالھين جي گنجائش پيدا ٿئي ٿي. مثال طور جيڪڏھن اسان کي سنڌي انسائيڪلوپيڊيا تي ڪم ڪرڻ گهربو ھيو تہ اڳ ۾ موضوعن جي انڊيڪس ٺاھي ان مطابق مواد گڏ ڪرڻ گھربو ھيو ۽ موضوعاتي انسائيڪلو پيڊيائون ٺاھڻ يا لکڻ گھربيون ھيون. مثال طور زندگي جي مختلف شعبن سان واسطو رکندڙ شخصيت تي پھريون ”مشھير ناما“ لکڻ گھربا ھيا . اھڙي نموني سان وسندين ۽ واھڻن ڳوٺن ۽ شھرن تي الڳ ” وسندي ناما“ ڪتاب لکڻ گھربا ھيا. اھڙي طرح سان ذاتين,وڻن ٻوٽن, پکي پکڻن, جهنگ جي جانورن, آبي جيوت, فصلن  گاهن ٻوٽن  جيتن جڻين ، سنڌ جي تاريخ جي واقعن, مختلف قسمن جي ادارن جي نالن جا پھريون وچور ٺاھي انهن تي ڪم ڪري موضوع وار ڊائريڪٽريون يا مختصر انسائيڪلو پيڊيائون تيار ڪري وٺجن ھا ۽ پوءِ انهن سمورين ڊائريڪٽرين , مشاھير نامن , وسندين نامن ۽ واقعن وغيره  جو مواد ملائي جامع انسائيڪلو پيڊيا ترتيب ڏئي وٺجي ھا. تاريخي تحقيق ۾ طريقا,سليقا ۽ اوليتون وڏي اھميت رکنديون آھن پر اسان انهن کي ذھن ۾ ن رکندا آھيون. نالي ڪمائڻ لاءِ يا پئسي ڪمائڻ لاءِ جيڪو ذھن ۾ ايندو آھي اھو ئي ڪندا آھيون.
    اھوئي سبب آھي جو اسان ڪنهن بہ دور جي جامع تاريخ لکي نہ سگهيا آھيون. اسان جون تاريخون ان ڪري حاڪمن ۽ حڪمرانن جا قصا ۽ ڪھاڻيون آھن.  انهن ۾ عوام جي سورن جا مذڪور ڪونهن . سماجي, مذھبي يا اقتصادي حالتن تي تفصيلي روشني پيل ڪونہ آھي. ان ڪري اھڙن ڪتابن کي سنڌ جي صحيح ۽ سچي تاريخ ڪري مڃڻ ۾ ھٻڪ ٿئي ٿي.
    مان شروع ۾ چئي آھيو آھيان تہ انفرادي طور تي تاريخي تحقيق تي ڪم ضرور ٿئي ٿو , پر وري چوان تہ اسان ھڪ مستند ۽ جامع تاريخ کان اڳ واري زماني مان گذري رھيا آھيون. ان ڪري اسان کي تاريخ نويسي کان اڳ ۾ تاريخ نويسي لاءِ گھربل ماحول پيدا ڪرڻو پوندو ۽ مواد گڏ ڪرڻو پوندو. جيڪڏهن اسان انهي مرحلي مان نٿا گذرون ۽ قلم کڻي ڪنهن موضوع تي لکئون ٿا تہ اسان ڄڻ  تاريخي نويسي سان مذاق ٿا ڪيئون.
     مان ادبي تاريخ جا مثال ڏيندو ھلان جيڪڏهن اسان شاعري تي ڪم ڪيون ٿا تہ ضروري آھي تہ اسان سمورن شاعرن جي نالن جو وچور ٺاھي وٺئون. جيڪڏهن اسان نقادن يا تنقيد تي ڪم ڪرڻ گھرئون ٿا تہ اسان کي اڳ ۾ سمورن نقادن جي لسٽ ٺاھڻي پوندي ۽ تنقيد تي لکيل سمورن ڪتابن جو وچور ٺاھڻو پوندو. ترجمي تي ڪم ڪرڻ گھرئون ٿا تہ پنهنجي سمورن مترجمن جي نالن جو وچور ٺاھڻو پوندو, دنيا جي ٻئي ادب مان ترجمو ٿيل سمورن ڪتابن جي لسٽ ٺاھڻي پوندي. اھڙي نموني سان ھر ڪنهن صنف تي ڪم ڪرڻ کان اڳ ۾ تخليقڪار ۽ صنف تي ٿيل ڪم جا تفصيل گڏ ڪرڻا پوندا. پر اسان ائين نٿا ڪيون. ان ڪري جيڪا معلومات پاڻ وٽ موجود آھي ان ۾ پنهنجي پسند ۽ ناپسند ملائي قلمي پورھيو ڪيون ٿا. جيڪو نہ فقط اڌورو ۽ اڻ پورو رھجي ٿو وڃي, پر ڪيترن وڏين شخصيتن سان ظلم ۽ زيادتي ڪرڻ جو سبب بڻجي ٿو.
    مان وري چوان تہ اسان تاريخ کان اڳ واري زماني مان گذري رھيا آھيون .ڇو تہ اسان وٽ پنهنجي جامع ۽ مستند تاريخ آھي ئي ڪونہ. تاريخ بيني فرد واحد جو ڪم آھي,پر تاريخ نويسي گڏيل ۽ اجتمائي ڪم آھي. ڪو بہ ادارو, ڪوبہ محقق ۽ ڪوبہ تاريخ نويس پاڻ کي اڪيلو ڪري ۽ عوام کي پاڻ سان شامل نہ ڪري تاريخ نويسي جي تقاضائن کي پوريون ڪري نہ ٿو سگهي . ان ڪري تاريخ کان اڳ واري ھن زماني ۾ اسان کي عوام کي ساڻ کڻڻ جي ضرورت آھي. تاريخ ۽ عوام جي وچ ۾ دوستي قائم ڪرڻ جي ضرورت آھي ۽ ادارن کي مواد يا معلومات گوڏن ھيٺان لکائي رکڻو ناھي ,پر پڙھو ڏئي دنيا کي ٻڌائڻو آھي تہ انهن جي ميڙي چونڊي ۾ ڇا ڇاشامل آھي ۽ انهن ئي ادارن کي عوام کي ٻڌائڻو آھي تہ سنڌ جي تاريخ جا اھي ڪھڙا پھلو آھن, جن تي ڪم ڪرڻ گھرجي. مون کي خوشي آھي تہ گل حيات جي سوچ ۽لوچ ۾ اھي سڀ شيون شامل آھن
  • اچو تہ ٻولي جي جھولي ڀريون

    اچو تہ ٻولي جي جھولي ڀريون

     20190619 133852

    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”اچو تہ ٻولي جي جھولي ڀريون
     
    انسان کي پنهنجي ماء جي جهولي مان جيڪو وڏي ۾ وڏو تحفو ملي ٿو ،اھا ٻولي آھي .انهي ٻولي جي ڪري ئي انسان کي ” حيوان ناطق“چيو ويندو آھي.اھا ٻولي ئي آھي جيڪا انسان کي سماجي ۽ قومي تشخص ڏئي ٿي. ٻولي جي ڪري فرد قوم جو روپ وٺن ٿا ۽ دنيا ۾ انهي پنهنجي مادري زبان ڪري نالو ڪمائن ٿا. 
    اسان جي ٻولي جي تعليمي نظام ۾ شروع کان وٺي ٻولي جي گھڻن رخن ۽ پھلوئن تي ڌيان ڏنو ويندو ھيو . ان ڪري انگريزن جي دور کان وٺي ون يونٽ لاڳو ٿيڻ تائين سنڌي ٻولي جي ھڪ منفرد حيثيت رھي.  ان ڪري سنڌي گرامر جنهن کي ويا ڪرڻ بہ چيو ويندو ھيو، پھاڪن ، اصطلاحن ۽  چوڻين تي الڳ الڳ ڪتاب لکيا ويا.پر جڏھن سنڌي گرامر کي ٻولي جي پڙھائڻ واري نظام مان خارج ڪيو ويو تہ اھي ڪتاب اڻ لڀ ٿيندا ويا ۽ اڄ سنڌي گرامر جو جھڙوڪ نالو نشان ئي ڪونهي. انهي ڳالھ ٻولي جي تدريسي، ادبي ۽ سماجي حيثيت کي ڪاپاري ڌڪ ھنيو آھي. خبر ڪانہ ٿي پوي تہ اھو فيصلو ٻولي جي ماھرن ڪيو يا سرڪار جي تعليمي بد حڪمت عملي جي ڪري ٿيو.
    اھا مادري زبان ئي آھي جنهن ۾ مھارت حاصل ڪرڻ کان پوء انسان دنيا جهان ۾ نالو ڪمائي ٿو. مثال طور شيڪسپيئر پنهنجي ٻولي ۾ لکيو پر اسان کيس سڄاڻئون ٿا. لطيف سائين سنڌي ۾ شاعري ڪئي پر کيس دنيا سڃاڻي ٿي.
    اڄ سنڌي ٻولي جي حيثيت ايم اي واري درجي ۾ اچي ٿي. انهي کان اڳ مئٽڪ، انٽر ۽ بي اي جي  سطح تي ” اليڪٽو سبجيڪٽ“ واري بہ ان جي حيثيت ھوندي ھئي. مطلب تہ لازمي سنڌي کان سواء سنڌي ٻين سبجيڪٽس وانگر الڳ سبجيڪٽ واري حيثيت ۾ بہ پڙھائي ويندي ھئي. جنهن ۾ گرامر، ڪلاسيڪل ادب ۽ ٻين اھم پھلوئن بابت پڙھايو ويندو ھو.
    ڪا بہ ٻولي گھڻ رخي ۽ گھڻن پھلوئن واري ٿئي ٿي. جن منجهان علم ادب، لسانيات ۽ صرف نحو ٽي وڏيون شاخون ٿين ٿيون.سنڌي ٻولي جو لساني مطالعو ڪو ايڏو  آڳاٽو ۽ پراڻو ڪونهي. لسانيات خود ڪيترين شاخن ۾ ورھايل آھي جنهن منجهان فقط ھڪ شاخ تي ڊاڪٽر قاسم ٻگهيو ولايت مان پي ايڇ ڊي ڪري آيو آھي. لسانيات جي رھيل شاخن، گرامر، صرف ۽ نحو، پھاڪن ۽ چوڻين ۽ اصطلاحن تي ڪيتريون پي ايڇ ڊيون ڪرائي سگهجن ٿيون.
    ايم اي جي سطح تي جيڪو سنڌي جو نصاب رکيو ويو آھي اھو پڻ غير منطقي، غير سائنسي ۽ ٻولي جي اڌوري مطالعي برابر آھي.منهنجي خيال مطابق ايم اي سطح تي جيڪي سنڌي لاء سبجيڪٽس رکيا وڃن اھي الڳ ۽ منفرد حيثيت ۾ ھن ريت ھجڻ گهرجن: ١. “ تخليق“ ھن سبجيڪٽ ۾ نثر توڙي نظم واري تخليقي ادب جون سموريون صنفون پڙھايون وڃن. ٢. “ تحقيق” ھن  سبجيڪٽ ۾ تحقيق جا طريقا، تحقيق جي اھميت ، قسم ۽ نظريا وغيره پڙھايا وڃن. ٣. ” ترجمو“ ھن سبجيڪٽ ۾ دنيا جهان جي ادب جا سنڌي ۾ ٿيل ترجما، سنڌي جا ٻين ٻولين ۾ ٿيل ترجما ۽ ترجمي جي اھميت ۽ طريقن  اصولن ۽ نظرين کي پڙھايو وڃي. ان کانسواء ڪنهن نہ ڪنهن ٻولي جو ڪو ڪتاب سنڌي ۾ ترجمو ڪرايو وڃي يا سنڌي ڪتاب جو ڪنهن غير سنڌي ٻولي۾ ترجمو ڪرايو وڃي .اھڙي ريت ڪنهن غير سنڌي ٻولي جيڪڏھن سنڌي ٻولي تي ڪو اثر وڌو آھي ۽ ڪي اصطلاح يا پھاڪا ڏنا آھن يا لفظن جو واڌارو ڪيو آھي تہ ان جو مطالعو بہ ھن سبجيڪٽ ۾ ڪرايو وڃي.  ٤. “ تنقيد” ھن ۾ تنقيد جي وصف، اھميت، قسم ۽ تاريخ ۽ نظريا وغيره پڙھائي وڃي .ان کانسواء شاگردن کي تنقيدي اصولن ۽ نظرين جي عملي تعليم ڏيڻ لاء ٻن يا ٽن ڪتابن تي تنقيد ڪرائي وڃي. ٥. “ لسانيات“ ھن سبجيڪٽ ۾ لسانيات جي اھميت ۽ شاخن جي معلومات ڏني وڃي. ان کانسواء گرامر، صرف نحو ، اصطلاح ۽ پھاڪا ، چوڻيون ۽ لغت  سمجهايا ۽ پڙھايا وڃن . 
    مان انهن يونيورسٽين کي گذارش ڪيان ٿو جن ۾ سنڌي ايم اي سطح تي پڙھائي وڃي ٿي، اھي يونيورسٽيون منهنجي تجويزن کي ڌيان ۾ رکي سنڌي جي نصاب کي نئين سر جوڙن تہ جيئن سنڌي ٻولي کي پڙھڻ ۽ پڙھائڻ وقت سمورن شعبن ۽ پھلوئن کي برابري  مطابق حيثيت ۽ اھميت ملي.منهنجي خيال ۾ ھن دور جو رائج ٻولي جو نصاب  غير منطقي ۽ غير سائنسي آھي جنهن جي ڪري ٻولي جي مطالعي ۾ ھمھگيريت نظر نٿي اچي.جيڪڏھن گل حيات انسٽيٽيوٽ کي اھو ڪم سونپيو ويندو تہ اسان جامع نصاب جوڙي وڌيڪ غور ڪرڻ ۽ لاڳو ڪرڻ لاء پيش ڪري سگهئون ٿا
  • تاريخ جي تحقيق ۽ مطالعي جا طريقا

    تاريخ جي تحقيق ۽ مطالعي جا طريقا

    20190617 134206
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”تاريخ جي تحقيق ۽ مطالعي جا طريقا.
     
    سنڌ جي تاريخ, تاريخي تحقيق ۽ تاريخ شناسي ٻين صوبن کان مختلف آھي. ان جو ڪارڻ ھي آھي تہ سنڌ محمد بن قاسم جي اچڻ کان پوءِ ٻن :ھندو ۽ مسلمان ڪئمپن ۾ ورھائجي وئي. ان ڪري ھر ڪنهن ڌر پنهنجي حوالي ۽ حساب سان تاريخ تي ڪم ڪيو . انهي ڪم باوجود ھي چوڻ مناسب ٿيندو تہ ٻنهي ڌرين طرفان قديم ۽ عظيم سنڌ جي تاريخ تي سنجيدگي سان ڪم نہ ٿيو آھي جنهن ڪري ڪيترائي تاريخي مونجهارا ھن وقت تائين ڪر کڻي بيٺا آھن. ۱۹۴۷ کان پوءِ ڪيترا قلم-ڌڻي ھندو سنڌ ڇڏي ويا .ان ڪري ھندن توڙي مسلمان تارخ نويسن کي ھڪ ھنڌ ويهي, گوڏا ڀڃي ۽ ٻوڙو ٻڌي آچار ڪرڻ جو موقعو نہ مليو آھي. ان ڪري تاريخي تحقيق ۾ ”داخليت پسندي“ جو رنگ چڙھيل نظر اچي ٿو.
    سنڌ جي تاريخ ۾ جيڪي مونجهارا ھن وقت تائين حل نہ ٿيا, ۽ جن جي نتيجي ۾ حقيقتن بدران مفروضن کي اسان جي تاريخ ۾ جاءِ ملي وئي. ان سلسلي ۾  ڪي مثال ھيٺ عرض رکان ٿو: 
    مثال طور ” موھين جو دڙو “ جو اصل نالو ڇاآھي? ھندو ان کي ”موھن جو دڙو“ چون ٿا.  ايوب شاھي جي زماني ۾ ان کي سرڪاري طور تي ” موئن جو دڙو“ چيو وڃي ٿو. جنهن جو مطلب آھي مري ويلن جو دڙو. ليڪن ان دڙي جي ڀر پاسي ۾ رھندڙ انهي کي ” مھين جو دڙو“ چون ٿا جيڪو ان جو اصلي ۽ درست نالو آھي. 
    جڏھن ھندو ان کي ” موھن جو دڙو“ چون ٿا تہ ان مان سندن” تاريخ دوستي“ کان وڌيڪ ” مذھب دوستي“ جي جهلڪ نظر اچي ٿي. اھڙي ريت جيڪي ان کي“ موئن جو دڙو “ چون ٿا اھي باقي ٻين دڙن کي” جهڪر جو دڙو“ يا ” ڪاھو جو دڙو“ ڇو ٿا چون؟ اھي انهن کي بہ ”موئن جو دڙو نمبر ٻيو“ ۽ ” موئن جو دڙو نمبر ٽيون“ ڇون ٿا چون? جڏھن تہ اھي دڙا بہ مري ويل ماڻھن جا دڙا آھن. 
    ساڳي ريت ” مھين جي دڙي“ جي لپيءَ تي بہ ھن وقت تائين ڪا متفق راءِ قائم ٿي نہ سگهي آھي، جڏھن تہ انهي موضوع تي کوڙ سارا ڪتاب بہ اچي چڪا آھن. ساڳي ريت اڏيرو لال ھندن توڙي مسلمانن جي نظرن ۾ ھڪ جھڙي اھميت ۽ عظمت رکي ٿو. پر انهي جي مستند سوانح حيات اڃا لکي نہ وئي آھي ۽ اھا خبر نٿي پوي تہ ھن عظيم انسان جڏھن جنم ورتو ۽ ھندن جي مدد ڪئي تہ ڏکڻ سنڌ ۾  ان وقت ڪھڙو حڪمران ھيو ۽ سندس ظلم ۽ هندو – دشمنئ جا واقعا ٻين ڪهڙن ڪتابن ۾ ملن ٿا؟
    سنڌ جي تاريخ ۾ اھڙيون کوڙ ڳالھيون آھن جن ۾ ھندو توڙي مسلمان محققن جي وچ ۾ شديد اختلاف موجود آھن. سنڌ جي ماضي بعيد تي ڪو ڪم ڪونہ ٿيو آھي. جيڪڏهن ڪجه تاريخ ملي ٿي ت اھا محمد بن قاسم جي اچڻ کان پوءِ جي ملي ٿي. جنهن دور لاءِ فقط” چچ نامو“  بنيادي ڪتاب ڄاتو وڃي ٿو. انهي “چچ نامي “ ۾ جيڪو ڪجه سنڌ جي حڪمران راجا ڏاھر لاءِ چيو ۽ لکيو ويو انهي جو جواب گنگارام سمراٽ پنهنجي ڪتاب ” نئون چچنامو- ڀينڪر دوکو“ ۾ ڏنو. جھڙي ريت “چچ نامو “ مسلمان محقق بڻجي لکيو ويو آھي، اھڙي ريت گنگارام سمراٽ پڻ ھڪ ھندو محقق ٿي” چچ نامي“ جو جواب لکيو آھي. البته, گنگارام سمراٽ پنهنجي ضخيم ڪتاب ۾ کوڙ سارا ٻين ڪتابن جا حوالا ڏنا آھن ۽ ڪيترن اعتراضن جا جواب ڏنا آھن. 
    گنگارام سمراٽ سنڌ ۾ ڄائو ليڪن ۱۹۴۷ کان پوءِ لڏي وڃي انڊيا ويٺو ۽ ھن اتي سنڌ جي تاريخ کي پڙھڻ جا نوان زاويا تجويز ڪيا . ھن جو ڪتاب ” سنڌو سؤوير“ پڻ وڏي اھميت رکي ٿو، جنهن ۾ ھن سنڌ جي قديم تاريخ تي وڏو ڪم ڪيو آھي. سندس ٽيون ڪتاب ” آريه ورت“ بہ وڏي اھميت رکي ٿو. مون اڄ ھن پوسٽ ۾ گنگارام سمراٽ جي ڪتاب ” موھن جو دڙو“ جي تصوير ڏني آھي جيڪو  لڳ ڀڳ ۲۰۰ صفحن جو ڪتاب لکيو آھي. سندس اهي ڪتاب گل حيات ۾ موجود آھن.
    اھي ماڻھون جن موھين جي دڙي تي جان مارشل ۽ ٻين آثاريه قديمه جي ماھرن کي پڙھيو آھي تن جي لاءِ ھن ڪتاب جو مطالعو وڏي اھميت رکي ٿو. ڇو تہ انهي ڪتاب ۾ موھين جي دڙي جي لپيءَ , ان دور جي سوسائٽي ۽ انهي وستيءَ جي تباھ ٿيڻ جا ڪارڻ نئين انداز سان ٻڌايا آھن. جنهن ڪري ھي ڪتاب  نہ فقط منفرد ٿئي ٿو پر موضوع تي نئين معلومات پڻ فراھم ڪري ٿو. گنگارام  سمراٽ انهن محققن مان ھڪ آھي جن ”آرين “جي اچڻ ۽ سنڌين کي ”اڻ آريه“ چوڻ واري مفروضي کي غلط ثابت ڪيو آھي. سندس انهي نظرئي انڊيا ۾ رھندڙ ڪيترن ليکڪن کي متاثر ڪيو جن آرين جي مفروضي کي رد ڪندي ڪيترا ڪتاب لکيا. 
    مون گنگارام سمراٽ جي تحقيقي قلمي پورھي کي روشناس ڪري اھو چوڻ گهريو آھي تہ اسان ھندن توڙي مسلمانن تاريخ نويسن  سنڌ جي تاريخ تي تحقيق ڪرڻ ۽ ان جي مطالعي ڪرڻ جا پنهنجا پنهنجا طريقا بڻايا آھن ان ڪري مستند ۽ معياري تاريخ پڙھڻ لاءِ ڪانہ ٿي ملي. گنگارام سمراٽ اھي ڪتاب لکندي ڪيترن ئي انگريزي توڙي ٻين ٻولين جي ڪتابن جو استفادو ڪيو آھي ۽ حوالا ڏنا آھن. ڀلي انهي جي نظرئي ۽ منطق سان ڪو اختلاف ڪري, پر ھي ڳالھ مڃڻي پوندي تہ وٽس ” تاريخي تحقيق “ جو طريقو ھيو.
    سنڌ جي تاريخ کي جامع ۽ مستند بڻائڻ لاءِ ضروري آھي تہ مفروضن جي بنياد تي تاريخ لکڻ جي بدران جديد تحقيقي طريقن کي ڪم آڻجي ۽ اھا تاريخ رڳو مسلمان ٿي يا ھندو ٿي نہ لکجي. ڇو تہ تاريخ داخليت پسندئ جا اھي بار برداشت ڪري نہ ٿي سگهي. ڇو تہ ڪا تاريخ “مذھبي تاريخ“ تہ ٿي سگهي ٿي پر مذھبي بڻجي ڪا تاريخ نٿي لکي سگهجي. ان لاءِ انتھائي غير جانبدار ٿي وڏين شاھدين ۽ ثابتين سان فردن, ادارن ۽ واقعن بابت راءِ قائم ڪرڻي پوندي
  • خاڪسار تحريڪ بابت گل حيات ۾ موجود مواد.

    خاڪسار تحريڪ بابت گل حيات ۾ موجود مواد.

    textgram 1560591726
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”خاڪسار تحريڪ بابت گل حيات ۾ موجود مواد.
     
    ”خاڪسار تحريڪ“ تي مان  ھن کان اڳ بہ ھڪ اڌ  پوسٽ لکي چڪو آھيان. پر, ” سامي جي مٽن“ وانگر بابا سائين جي ورتل نوٽس جون ڳوڻيون کوليندو ٿو وڃان تہ ھر ڪنهن موضوع تي اضافي معلومات ملندي وڃي ٿي. ” خاڪسار تحريڪ“ تي گل حيات ۾ ايترو مواد موجود آھي جو ان جو ڪيٽالاگ ٺاھجي تہ ھڪ ڪتاب جڙي پوندو.
    خاڪسار تحريڪ تي مون ھن کان اڳ ۾ ھڪ پوسٽ لکي جنهن ۾ ڊاڪٽر نبي بخش خان بلوچ جو تفصيل سان ذڪر ڪيو ھيم تہ ھن شاگردئ واري زماني ۾ خاڪسار تحريڪ لاءِ ڪھڙيون خدمتون سر انجام ڏنيون.
    خاڪسار تحريڪ بابت اسان جي ويب سائيٽ تي بہ ٻن ھنڌن تي مواد موجود آھي. ھڪڙو, انگريزن جي دور وارن سياسي پارٽين جي ھنڌ تي ۽ ٻيو” لاڙڪاڻي جا مشاھير“ واري حصي ۾. اڄ جنهن مواد تي مان روشني وجهان ٿو, اھو ويب سائيٽ تي رکيل مواد ۽ ھن کان اڳ لکيل منهنجي ٻن پوسٽن ۾ ڏنل مواد کان مختلف ۽ اضافي آھي.
    آزادي جي تحريڪ ۽ پاڪستان جي تحريڪ ۾ ائين ٿيو جو ”خلافت تحريڪ“ مذھبي سياست جو ٻج ڇٽيو. جڏھن خلافت تحريڪ پوئين پساهن کي پھتي تہ ” خاڪسار تحريڪ“ سنڌ ۾ اکيون کوليون ۽ خلافت تحريڪ جي ڇٽيل ٻج جي آبياري ڪئي. جڏھن فصل پچي راس ٿيو تہ ”مسلم ليگ“ اھو لڻيو ۽ عام سنڌي مسلمان کي پاڪستان تحريڪ جو عاشق بڻائي ڇڏيو. ان ڪري خاڪسار تحريڪ جي خدمتن ۽ ان جي سنڌ جي سياست تي پيل اثر کي نظر انداز نٿو ڪري سگهجي. 
    گل حيات ۾ جيڪا خاڪسار تحريڪ بابت وڌيڪ معلومات موجود آھي انهي ۾ مکيه عھديدار, ضلعي سالار, سنڌ ۾ خاڪسار تحريڪ طرفان قائم ٿيل ڪئمپون, خاڪسار تحريڪ جا مبلغ ,خاڪسار تحريڪ جا حڪم ناما ۽ خاڪسار تحريڪ بابت ڪتابن جي ڄاڻ موجود آھي. 
    مکيه عھديدارن جي نالن تي نظر وجهئون ٿا تہ پتو پئجي ٿو تہ سائين جي ايم سيد ڪراچي ۽ دادو ضلعن جو سالار اعلى ھيو ۽ پير الاھي بخش لاڙڪاڻي ضلعي جو سالار ھيو.  رئيس غلام مصطفا  ڀرڳڙي وري سنڌ جو سالار اڪبر ھيو. اھڙي ريت مير الا بخش ٽالپر ٿرپارڪر ضلعي جو سالار ھيو ۽ نثار کھڙي جو پيءُ  حاجي محمد نواز خان کھڙو  وري ضلعي لاڙڪاڻي جو سالار ھيو. ساڳي طرح سان تعلقي جي سالارن ۾  وري اسان کي ڊاڪٽر عبدالجبار جي والد ڊاڪٽر سلطان احمد جوڻيجي, خان صاحب عطا محمد پلي ۽ مولوي محمد معاض جا نالا ڏسڻ ۾ اچن ٿا. 
    سنڌ ۾ خاڪسار تحريڪ وڏي پئماني جون ست ڪئمپون لڳايون: جيڪي ھيون اڊوڙي ڪئمپ, صوفي ڪئمپ , مخدوم جي ڪني ڪئمپ, ٽنڊو محمد خان ڪئمپ, روجهاڻ ڪئمپ,  راضي شاھ ڪئمپ ۽ پنگريو ڪئمپ.  انهن سمورن جو تفصيلي احوال گل حيات ۾ موجود آھي. انهن ڪئمپن ۾ جن خاڪساري عھديدارن شرڪت نہ ڪئي ۽ انهن کي  پارٽي طرفان جيڪي سزائون ڏنيون ويون  انهن جا تفصيل پڻ اسان جي گڏ ٿيل مواد ۾ موجود آھن. 
    گل حيات ۾  خاڪسار تحريڪ جا ڪيترا ڪتاب بہ موجود آھن انهن منجهان ڪن جا نالا ھن طرح آھن: انفاق مال, خاندان علامه مشرقي ڪا سوئى دار, خاڪسار ڪا دستور العمل, اسلام ڪي عسڪري زندگي, خدا, ماڻھو ۽ ڪائنات, چوويھ اصول ۽ چوڏھن نقطا, الا صلاح, المشرقي, قرآن ۽ ارتقا, دين فطرت, حريم غيب ڪليم, شاھراه عمل, قول فيصل, ڪشمير اور علامه مشرقي, مرقع حيات علامه عنايت الله خان, خاڪسار مومينٽ ان انڊيا, خاڪسار تحريڪ اور صحافتي تعصب, انساني مسئلو, قول سديد, تڪمله, ايڪ مجاھد علامه مشرقي, صراطه مستقيم, انسان جي منزل مقصود, مولوي ڪا غلط مذھب, خاڪسار تحريڪ, ماسڪو سي مڪه تڪ, قوم جي نو عمر جوانن لاءِ, يوم مڪافات ۽ آسمان ڪا ٽڪڙا وغيره. 
    کل جي ۽ ڏک جي ڳالھ آھي. کل جي ڳالھ ان ڪري تہ سنڌ جي فردن,پارٽين, تنظيمن ۽ واقعن بابت سرڪاري توڙي ذاتي ادارن ۾ ۽ خاص طور تي گل حيات ۾ مواد  ۽ معلومات جي ڪا ڪمي ڪانهي. قدرت اسان جي تاريخ کي بچائڻ لاءِ پنهنجي قدرت ۽ ڪاريگري مان ڪم ورتو آھي. ڏک جي ڳالھ ھي آھي تہ مواد ۽ معلومات جا جهول ڀريا پيا آھن پر قلم کڻي تحقيق ڪري سنڌ جي تاريخ تي ڪم ڪرڻ وارا گھٽ آھن. گل حيات کان جيڪو پڄندو اھو ڪندو ۽ جيئن جيئن موقعو ملندو ويندو تيئن تيئن اسان پنهنجي ويب سائيٽ تي اھو مواد رکندا وينداسين. ان ڪري نہ ڪنهن تي ميار رکون ٿا ۽ نہ وري ڪم.ڪرڻ تي زور ڀريون ٿا، اسان هن مان خوش آھيون تہ الله پاڪ اسان کان چڱو ڪم وٺي رهيو آھي. سندس لک شڪرانا
  • تحقيق، عشق ۽ انصاف جا انداز ئي پنهنجا.  مون جيئن گل حيات ۾ ڪم ڪندي محسوس ڪيو.

    تحقيق، عشق ۽ انصاف جا انداز ئي پنهنجا. مون جيئن گل حيات ۾ ڪم ڪندي محسوس ڪيو.

     
    textgram 1560422688
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”تحقيق، عشق ۽ انصاف جا انداز ئي پنهنجا. مون جيئن گل حيات ۾ ڪم ڪندي محسوس ڪيو.

    انسان ڏاڍو  آزاد ۽ خود مختيار آھي. پوء بہ ڪي ڳالھيون اھڙيون آھن جنهن ۾ ھو رضاڪارانا طور تي پنهنجي آزادي، مرضي ۽ خودمختياري تان ھٿ کڻي ٿو. اسان اھو تہ ٻڌو آھي تہ” انصاف ۽ عشق “ جي اڳيان ڪنهن جي ڏاڍ مڙسي نٿي ھلي، بلڪ پنهنجي مرضي نٿي ھلي. ” عدل ۽ انصاف“ پنهنجي مرضي سان جنهن کي سچ سمجهي انهي جو وڏي واڪ اعلان ڪري. ساڳي طرح ” عشق“ نہ ڏسي عمر نہ ڏسي ذات پات، درياھ بادشاھ وانگر جتان وڻيس اتان ڪاھي ۽ پائي . انسان ان جي آڏو ڏاڍو لاچار ۽ مجبور آھي.” عشق ۽ انصاف“ وانگر” تاريخي تحقيق“ جا بہ ساڳائي انداز ۽ رويا ٿين ٿا.  انهي ڳالھ جو تجربو مون کي گل حيات ۾ ڪم ڪندي ٿيو. 
    گل حيات ۾ اسان” فردن، ادارن ۽ واقعن “ بابت مواد ۽ معلومات گڏ ڪندا آھيون. انهي ڪم ڪندي ڪڏھن ڪڏھن پنهنجي جي ۾ جهاتي پائيندا آھيون ۽ کل بہ وٺندي آھي تہ عجب بہ وٺندو آھي ۽ اھو سمجهي نہ سگهندا آھيون تہ اسان ڪيڏو بي وس ۽ لاچار آھيون جو دل ھوندي بہ ڪنهن کي لاھي پائي چاھي نٿا سگهئون. اسان تحقيق ڪيڻ وارا نفرتن ۽ محبتن جي جذبن کان پاڻ کي صفا خالي سمجهندا آھيون. کوڙ سارا اھڙا افراد آھن، اھڙا ادارا يا تنظيمون آھن ۽ اھڙا واقعا آھن جي نالي وٺڻ سان بہ ڪرڀ ۽ تڪليف ٿئي ٿي . پر  صحيح، سچي ۽ غير جانبدارانہ تاريخ لکڻ لاء انهن کي بہ نظر انداز نٿو ڪري سگهجي. اسان انهن کي بہ اوتري اھميت ڏيندا آھيون ۽ اوتري محنت ڪري سندن مواد گڏ ڪندا آھيون جيتري اھميت ۽ محنت اسان انهن فردن، ادارن ۽ واقعن کي ڏيندا آھيون جن سان اسان جون والھانہ نسبتون، رغبتون ۽ محبتون ٿين ٿيون. ان ڪري اسان ڪنهن تفريق کان ڪم وٺي نٿا سگهئون ۽ ڪنهن جي موافقت يا مخالفت واري مواد کي لڪائي يا ڪاٽي نٿا سگهئون. جيئن چوندا آھن تہ ھر ڪا ٻڪري پنهنجي ڦاھي ٽنگبي آھي. اھڙي ريت تاريخ جي ورقن ۾ ھرڪو فرد، ھرڪو واقعو ۽ ھر ڪو ادارو پنهنجي خدمتن ۽ محبتن يا پنهنجي غدارين ۽ وفادارين جي ڳٺڙي ڪلھي تي رکي تايخ جي ورقن ۾ ظاھر ٿئي ٿو. 
    اسان غير جانبداري جي ڏاڍ تي پنهنجي نفرتن ۽ محبتن کي چتا تي چاڙھي پوء مواد ۽ معلومات گڏ ڪندا آھيون. انڪري جتي ” مسلم ليگ“  جو مواد گڏ ڪنداسين اتي ” ڪانگريس “ کي بہ نظر انداز نہ  ڪنداسين. جتي ” ھندن“ سان ٿيل زيادتين جو ذڪر ڪبو، اتي ” مسلمانن“ سان ٿيل بي انصافيون بہ ڪون وساربيون. بلڪل اھڙي طرح  اڄوڪي دور ۾ جڏھن ” جيئي سنڌ“ جو ذڪر ڪبو تہ ” ايم ڪيو ايم“ کي بہ  وساري نہ ويھبو. ھر ڪنهن فرد يا پارٽي جيڪو ڪجه ڪيو  آھي انهي جو غير جانبداري سان مواد گڏ ڪري رڪارڊ رکبو.
    تاريخ نويسي“ ھڪ الڳ عمل آھي تہ وري” تاريخ بيني “ الڳ ڳالھ آھي . جيڪي ماڻھون تاريخ کي سمجهن ٿا تہ انهن جا رويا ۽ نظريا باقي ماڻھن کان مختلف ٿين ٿا. مثال طور مواد ۽ معلومات جي کوٽي ۽ پنهنجي پسند ۽ نا پسند جي رنگ ڪري اسان کي ڪوڙيون تاريخون مليون آھن. ان ڪري اڄ جن کي پڇ ٻڌي مھري ڪجي ٿو، ماضي ۾ انهن جو پنڊي تي بہ نالو لکيل ڪونہ ھيو. غلط تاريخ نويسي ڪيترن ھيرن کي زيرو ڪري ڇڏيو۽ ڪيترا زيرو ھيرو ٿي ويا. اسان تي ڇا گذرندي ھوندي جڏھن اھڙن ماڻھن جي اڳيان سيس نمائڻ تي زور ڀريو ويندو آھي ، جن ماضي ۾ اھڙا ڪم ڪيا جن جي ڪري سڄي قوم کي سيس نمائڻو پيو. ان ڪري تاريخ جو ڄاڻو انڌو مقلد ۽ شخصيت پرست نہ ھوندو. ھو مٽي مان ٺھيل ۽ مٽي ۾ پوريل انسان بدران قدر ۽ نظرين جي ڳالھ ڪندو.
    مون کي اھو احساس ۽ ادراڪ تاريخ پڙھڻ ۽ تاريخي اھميت واري مواد گڏ ڪرڻ دوران مليو . ان ڪري ھر پل اھو محسوس ڪندوآھيان تہ ” عشق“ ” عدل“ ۽ ” تحقيق“ روين ۽ اندازن ۾ ھڪ جھڙا آھن. اھي پارت ۽ سفارش کان گھڻو مٿي آھن ۽ اھي ماڻھو کي انسان ٺاھڻ ۽ انسان کي اشرف المخلوقات ٺاھڻ ۾ اھم ڪردار ادا ڪن ٿا
  • تحقيق، عشق ۽ انصاف جا انداز ئي پنهنجا.  مون جيئن گل حيات ۾ ڪم ڪندي محسوس ڪيو.

    تحقيق، عشق ۽ انصاف جا انداز ئي پنهنجا. مون جيئن گل حيات ۾ ڪم ڪندي محسوس ڪيو.

     
    textgram 1560422688
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”تحقيق، عشق ۽ انصاف جا انداز ئي پنهنجا. مون جيئن گل حيات ۾ ڪم ڪندي محسوس ڪيو.

    انسان ڏاڍو  آزاد ۽ خود مختيار آھي. پوء بہ ڪي ڳالھيون اھڙيون آھن جنهن ۾ ھو رضاڪارانا طور تي پنهنجي آزادي، مرضي ۽ خودمختياري تان ھٿ کڻي ٿو. اسان اھو تہ ٻڌو آھي تہ” انصاف ۽ عشق “ جي اڳيان ڪنهن جي ڏاڍ مڙسي نٿي ھلي، بلڪ پنهنجي مرضي نٿي ھلي. ” عدل ۽ انصاف“ پنهنجي مرضي سان جنهن کي سچ سمجهي انهي جو وڏي واڪ اعلان ڪري. ساڳي طرح ” عشق“ نہ ڏسي عمر نہ ڏسي ذات پات، درياھ بادشاھ وانگر جتان وڻيس اتان ڪاھي ۽ پائي . انسان ان جي آڏو ڏاڍو لاچار ۽ مجبور آھي.” عشق ۽ انصاف“ وانگر” تاريخي تحقيق“ جا بہ ساڳائي انداز ۽ رويا ٿين ٿا.  انهي ڳالھ جو تجربو مون کي گل حيات ۾ ڪم ڪندي ٿيو. 
    گل حيات ۾ اسان” فردن، ادارن ۽ واقعن “ بابت مواد ۽ معلومات گڏ ڪندا آھيون. انهي ڪم ڪندي ڪڏھن ڪڏھن پنهنجي جي ۾ جهاتي پائيندا آھيون ۽ کل بہ وٺندي آھي تہ عجب بہ وٺندو آھي ۽ اھو سمجهي نہ سگهندا آھيون تہ اسان ڪيڏو بي وس ۽ لاچار آھيون جو دل ھوندي بہ ڪنهن کي لاھي پائي چاھي نٿا سگهئون. اسان تحقيق ڪيڻ وارا نفرتن ۽ محبتن جي جذبن کان پاڻ کي صفا خالي سمجهندا آھيون. کوڙ سارا اھڙا افراد آھن، اھڙا ادارا يا تنظيمون آھن ۽ اھڙا واقعا آھن جي نالي وٺڻ سان بہ ڪرڀ ۽ تڪليف ٿئي ٿي . پر  صحيح، سچي ۽ غير جانبدارانہ تاريخ لکڻ لاء انهن کي بہ نظر انداز نٿو ڪري سگهجي. اسان انهن کي بہ اوتري اھميت ڏيندا آھيون ۽ اوتري محنت ڪري سندن مواد گڏ ڪندا آھيون جيتري اھميت ۽ محنت اسان انهن فردن، ادارن ۽ واقعن کي ڏيندا آھيون جن سان اسان جون والھانہ نسبتون، رغبتون ۽ محبتون ٿين ٿيون. ان ڪري اسان ڪنهن تفريق کان ڪم وٺي نٿا سگهئون ۽ ڪنهن جي موافقت يا مخالفت واري مواد کي لڪائي يا ڪاٽي نٿا سگهئون. جيئن چوندا آھن تہ ھر ڪا ٻڪري پنهنجي ڦاھي ٽنگبي آھي. اھڙي ريت تاريخ جي ورقن ۾ ھرڪو فرد، ھرڪو واقعو ۽ ھر ڪو ادارو پنهنجي خدمتن ۽ محبتن يا پنهنجي غدارين ۽ وفادارين جي ڳٺڙي ڪلھي تي رکي تايخ جي ورقن ۾ ظاھر ٿئي ٿو. 
    اسان غير جانبداري جي ڏاڍ تي پنهنجي نفرتن ۽ محبتن کي چتا تي چاڙھي پوء مواد ۽ معلومات گڏ ڪندا آھيون. انڪري جتي ” مسلم ليگ“  جو مواد گڏ ڪنداسين اتي ” ڪانگريس “ کي بہ نظر انداز نہ  ڪنداسين. جتي ” ھندن“ سان ٿيل زيادتين جو ذڪر ڪبو، اتي ” مسلمانن“ سان ٿيل بي انصافيون بہ ڪون وساربيون. بلڪل اھڙي طرح  اڄوڪي دور ۾ جڏھن ” جيئي سنڌ“ جو ذڪر ڪبو تہ ” ايم ڪيو ايم“ کي بہ  وساري نہ ويھبو. ھر ڪنهن فرد يا پارٽي جيڪو ڪجه ڪيو  آھي انهي جو غير جانبداري سان مواد گڏ ڪري رڪارڊ رکبو.
    تاريخ نويسي“ ھڪ الڳ عمل آھي تہ وري” تاريخ بيني “ الڳ ڳالھ آھي . جيڪي ماڻھون تاريخ کي سمجهن ٿا تہ انهن جا رويا ۽ نظريا باقي ماڻھن کان مختلف ٿين ٿا. مثال طور مواد ۽ معلومات جي کوٽي ۽ پنهنجي پسند ۽ نا پسند جي رنگ ڪري اسان کي ڪوڙيون تاريخون مليون آھن. ان ڪري اڄ جن کي پڇ ٻڌي مھري ڪجي ٿو، ماضي ۾ انهن جو پنڊي تي بہ نالو لکيل ڪونہ ھيو. غلط تاريخ نويسي ڪيترن ھيرن کي زيرو ڪري ڇڏيو۽ ڪيترا زيرو ھيرو ٿي ويا. اسان تي ڇا گذرندي ھوندي جڏھن اھڙن ماڻھن جي اڳيان سيس نمائڻ تي زور ڀريو ويندو آھي ، جن ماضي ۾ اھڙا ڪم ڪيا جن جي ڪري سڄي قوم کي سيس نمائڻو پيو. ان ڪري تاريخ جو ڄاڻو انڌو مقلد ۽ شخصيت پرست نہ ھوندو. ھو مٽي مان ٺھيل ۽ مٽي ۾ پوريل انسان بدران قدر ۽ نظرين جي ڳالھ ڪندو.
    مون کي اھو احساس ۽ ادراڪ تاريخ پڙھڻ ۽ تاريخي اھميت واري مواد گڏ ڪرڻ دوران مليو . ان ڪري ھر پل اھو محسوس ڪندوآھيان تہ ” عشق“ ” عدل“ ۽ ” تحقيق“ روين ۽ اندازن ۾ ھڪ جھڙا آھن. اھي پارت ۽ سفارش کان گھڻو مٿي آھن ۽ اھي ماڻھو کي انسان ٺاھڻ ۽ انسان کي اشرف المخلوقات ٺاھڻ ۾ اھم ڪردار ادا ڪن ٿا
  • سنڌ ۽ سنڌي اسان وٽ ۽ ٻين وٽ.

    سنڌ ۽ سنڌي اسان وٽ ۽ ٻين وٽ.

    textgram 1560501347
     
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ” سنڌ ۽ سنڌي اسان وٽ ۽ ٻين وٽ.
     
    ڪيترا مھربان ۽ قدردان جڏھن گل حيات ۾ ايندا آھن، اسان جون ڳالھيون ٻڌندا آھن ۽ ڪم ڏسندا آھن تہ تعريف ڪرڻ شروع ڪندا آھن. سندن ” واه واه ۽  شاباس“  جا لفظ ٻڌندا آھيون تہ پيرن ھيٺان ڌرتي ڇڏائي ويندي آھي. جنهن جا ڪيترا ڪارڻ آھن : پھريون ھي تہ اسان ڪنهن جي ” واه واه ۽ شاباس“ ٻڌڻ لاء ڪم ڪونہ ڪندا آھيون. ٻيو ھي تہ انهن لفظن مان لکيل پڙھيل ماڻھن جي عدم دلچسپي ۽ بي حسي ثابت ٿيندي آھي. ڇو تہ گھڻن کي جھڙوڪ اھو احساس ئي ڪونہ ٿو ٿئي تہ عظيم سنڌ جي شاندار ماضي تي ڪيڏي نہ ڏينهن رات محنت ڪرڻ جي ضرورت آھي. اسان کي ايڏي محنت ۽ محبت ڪندي ڪنهن دوست کي اھو احساس نہ ٿيندو آھي تہ ھو بہ سنڌ جي تاريخ جو ڪو شعبو چونڊي، گوڏا ڀڃي وڃي ڪم ڪري. ان جي بر عڪس ھاڻي اھڙيون حالتون پيدا ٿيون آھن جو ڪي لکيا پڙھيا دوست تاريخ نويسي کي قبرن کوٽڻ وارو ڪم چون ٿا ۽ محققن کي چٻرا سڏن ٿا، ۽ پنهنجي اھڙين سوچن جو انٽرنيٽ گروپن تي اظھار ڪن ٿا.
    حالتون مايوس ڪن آھن پر اسان مايوس ڪونہ ٿيا آھيون. مان پنهنجون پوسٽون ٽي مقصد ذھن 
     رکي ممتاز علي پٺاڻ. 
    ( گل حيات جي ميڙي چونڊي مان)
    ”سنڌ ۽ سنڌي اسان وٽ ۽ ٻين وٽ.“
    ڪيترا مھربان ۽ قدردان جڏھن گل حيات ۾ ايندا آھن، اسان جون ڳالھيون ٻڌندا آھن ۽ ڪم ڏسندا آھن تہ تعريف ڪرڻ شروع ڪندا آھن سندن ” واه واه ۽  شاباس“  جا لفظ ٻڌندا آھيون تہ پيرن ھيٺان ڌرتي ڇڏائي ويندي آھي جنهن جا ڪيترا ڪارڻ آھن : پھريون ھئ تہ اسان ڪنهن جي ” واه واه ۽ شاباس“ ٻڌڻ لاء ڪم ڪونہ ڪندا آھيون. ٻيو ھي تہ انهن لفظن مان لکيل پڙھيل ماڻھن جي عدم دلچسپي ۽ بي حسي ثابت ٿيندي آھي ڇو تہ گھڻن کي جھڙوڪ اھو احساس ئي ڪن ٿو ٿئي تہ عظيم سنڌ جي شاندار ماضي تي ڪيڏي نہ ڏينهن رات محنت ڪرڻ جي ضرورت آھي. اسان کي ايڏي محنت ۽ محبت ڪندي ڪنهن دوست کي اھو احساس نہ ٿيندو آھي تہ ھو بہ سنڌ جي تاريخ جو ڪو شعبو چونڊي، گوڏا ڀڃي وڃي ڪم ڪري. ان جي بر عڪس ھاڻي اھڙيون حالتون پيدا ٿيون آھن جو ڪي لکيا پڙھيا دوست تاريخ نويسي کي قبرن کوٽڻ وارو ڪم چون ٿا ۽ محققن کي چٻرا سڏن ٿا، ۽ پنهنجي اھڙين سوچن جو انٽرنيٽ گروپن تي اظھار بہ ڪن ٿا.
    حالتون مايوس ڪن آھن پر اسان مايوس ڪون ٿا ٿيون. جيترو  پڄي ٿو پنهنجو ڪم ڪندا ٿا وڃون. مان جيڪي پوسٽون لکندو آھيان ان جا ٽي مقصد  هوندا آھن: ١. تہ گل حيات ۾ اسان ڪھڙو ناياب ۽ اھم مواد گڏ ڪيو آھي، ٢. سنڌ جي تاريخ جا اھي ڪھڙا شعبا آھن جن تي اڳ ۾ ڪم نہ ٿيو آھي، پر گل حيات انسٽيٽيوٽ انهن تي ڪھڙو مواد گڏ ڪيو آھي ۽ انهن موضوعن تي ڪھڙي طريقي سان تحقيقي ڪم ڪيو وڃي ٣. منهنجي لکڻ جو ٽيون مقصد ھي ھوندو آھي تہ مان پڙھندڙڻ ۾ ”تاريخ شناسي“ ۽ ” تاريخ نويسي“ لاء شوق پيدا ڪيان ۽ کين اھو احساس ڏياريان تہ عظيم سنڌ جي بي مثال تاريخ      تي وڏي ڪم ڪرڻ جي ضرورت آھي. 
    مثال طور ” سنڌ“ ماضي ۾ ڪشمير کان وٺي ڪيٽي بندر تائين ھوندي ھئي. اھا اسان جي افعالن ڪري سسندي سسندي وڃي موجوده دور تائين پھتي آھي ۽ ھاڻي بہ ڪي شاھينگ ان منجهان ڪراچي کي الڳ ڪرڻ گھرن ٿا. 
    سنڌ فقط اسان جي تاريخ جي اڌورن ۽ اڻ پورن ورقن ۾ ڪانهي پر ان جو ذڪر دنيا جي اھم تھذيبن ۽ تاريخن ۾ ملي ٿو . سنڌ تي سڪندر اعظم ڪاھي آھيو، افغاني، عراقي ۽ ايراني آيا ،انهن کان سواء محمد بن قاسم آيو. سنڌ جو ذڪر انهن ٻاھران ايندڙ ماڻھن جي ” ملڪي تاريخ“ ۾ موجود آھي. پر اسان انهن ٻاھران ايندڙ ماڻھن کي نظر ۾ رکي ۽ انهن جي ملڪي تاريخ جو مطالعو ڪري تحقيق ڪونہ ڪئي آھي. انهن سمورن دورن مان محمد بن قاسم جي اچڻ واري دور تي علي ڪوفي جو ڪتاب ” چچ نامو“ موجود آھي جنهن تي غير جانبدارئ سان پڙھڻ ۽ راء قائم ڪرڻ ۾ اسان سست ثابت ٿيا آھيون. 
    سنڌ جا اھي ڏينهن بہ ھيا جو سنڌي ماڻھون سمنڊ ذريعي مڊل ايسٽ کان وٺي ويندي اڀرندي ڏورانهن ملڪن تائين واپار ڪرڻ وينداھئا. سنڌي ماڻھن انهن ملڪن تي ڪھڙا سماجي ۽ ثقافتي اثر وڌا ۽ اتان ڪھڙيون روايتون سکي سنڌ ۾ لاڳو ڪيائون، انهن پھلوئن تي اٽي ۾ لوڻ برابر بہ تحقيق نہ ٿي آھي. اھڙي ريت انگريزن جي زماني ۾ شڪارپور ۽ حيدرآباد مان ” سنڌ ورڪين“ جي نالي سان ھڪ واپاري طبقو پيدا ٿيو، جنهن سينٽرل ايشيا، جاپان ،سريلنڪا ۽ مغربي ملڪن ۾ پنهنجو ڌاڪو ڄمايو. انهن تي مغرب ۾ تہ پي ايڇ ڊي ڪئي وئي آھي پر سنڌ ۾ سندن نالو بہ سنڌين کي ياد ڪونهي. 
    1947 کان پوء وڏي تبديلي آئي. سکيا ستابا، لکيا پڙھيا ۽ مشھور واپاري سنڌي ھندو سنڌ مان لڏي ويا.جن نہ رڳو انڊيا جي سماجي، ثقافتي ۽ مذھبي سمنڊ ۾ پنهنجو تشخص قائم ڪيو پر سنڌي ٻولي کي بچايو ۽ وڌايو.انهن ھتي سنڌي ٻولي کي قومي ٻولي جو درجو وٺي ڏنو ۽ اسان پنهنجي ٻولي کي صوبائي ٻولي بہ تسليم ڪرائي نہ سگهيا سين. 1947 کان پوء سنڌ تہ اسان وٽ رھي پر سنڌي دنيا جهان ۾ پکڙجي ويو ۽ اتي وڃي پنهنجي ٻولي جي جھولي ڀرڻ لڳو، علم ادب جي آبياري ڪرڻ لڳو ۽ سنڌي ثقافت جو  مان مٿانهون ڪندو رھيو. ھي اھڙا موضوع آھن ۽ اهڙا سنڌ جي تاريخ جا شعبا آھن، جن تي نہ مواد گڏ ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي وئي آھي ۽ نہ وري قلم کڻڻ جي ضرورت محسوس ڪئي وئي آھي. پر گل حيات جي انهن ڳالھين تي نظر آھي ۽ اسان اھا ڪوشش  ڪنداسين تہ ان تي بہ مواد ۽ معلومات جي ميڙي چونڊي ڪئي وڃي
  • عورتن بابت گل حيات ۾ گڏ ڪيل مواد

    عورتن بابت گل حيات ۾ گڏ ڪيل مواد

    20190612 140047

     
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ” عورتن بابت گل حيات ۾ گڏ ڪيل مواد
     
    عورت – ذات کي اڌ ڪائنات چيو وڃي ٿو. عورت ڪائنات جي ڪارڻي ڪونهي، پر ڪائنات جو تصور ، رنگيني ۽ سونهن جو سبب بہ آھي. ھر ڪنهن معاشري ۾ عورت جي حيثيت ۽ عظمت بابت پنهنجا معيار ۽ قدر آھن. اسان جي معاشري ۾ عورت  پنهنجو رتبو ۽ حيثيت پاڻ مڃائي ٿي . ھونئن نہ تہ عورت سنڌي معاشري ۾ ڏاڍن منافقاڻن روين جو شڪار رھي آھي. سسئي کي رڻ ۾ رولي پوء آدرش بڻايو سين. مومل کي ڏاگھ تي چاڙھي پوء سورمي  بڻايوسين. سھڻي کي درياھ ۾ ٻوڙي پوء مھا مائي بڻايوسين. جيئن ڇٻر کي ھرڪو جانور کائي ۽ انسان پيرن ھيٺان لتاڙي پوء بہ ڇٻر ڦٽي پوي، تيئن سنڌي معاشري ۾ عورت ذات دک ۽ درد سھي مصيبتن جا مقابلا ڪري مرندي مرندي بہ وري ڪر کڻي پنهنجي زنده ھجڻ جي ثابتي ڏئي ٿي.  
    عورت ذات جي عظمت جي ڪھاڻي جيتري وڏي آھي اوتري سندس اذيئتن جي ڪھاڻي بہ  طويل آھي. عورت ذات جي انهن ٻنهي روپن کي تاريخ جي ورقن ۾ محفوظ ڪرڻ لاء گل حيات شروعات کان وٺي مواد ۽ معلومات گڏ ڪيو آھي ۽ انهن  تي مختلف عنوانن ھيٺ فائيل ٺاھيا آھن، جن مان ڪي آھن: 
    1.” عورتن جا ڪوائف“: اسان جي عورتن زندگي جي مکيه شعبن ۾ پئي خدمتون سرانجام ڏنيون آھن جھڙوڪ تعليم، سياست، علم ادب ، تنظيم سازي ، شوبز ۽ اداڪاري خواه گلوڪاري وغيره. اسان انهن شعبن سان واسطو رکندڙ سوين عورتن جا ڪوائف ناما گڏ ڪيا آھن. 
    ٢. عورتن سان بدڪاري: ھي اسان جي دور جي وڏي بدنصيبي آھي جو قائدي ۽ قانون،سماجي قدرن ۽ نظرين با وجود ريپ ڪيسز ۾ روز بروز اضافو ٿيندو رھي ٿو. اسان اخبارن ۽ رسالن  ۾ شايع ٿيندڙ اھڙن لونئن ڪانڊاريندڙ واقعن کي گڏ ڪندا ويندا آھيون. 
    ٣. عورت خلاف ڏاڍ: گھرن کان ويندي آفيسن تائين عورتن سان وڏيون زيادتيون ٿين ٿيون.  ڪٿي کين مار ڪٽ ڪئي وڃي ٿي ، ڪٿي مٿن تيزاب ھاريو وڃي ٿو ڪٿي کين گھر يا آفيس مان بي دردي ۽ بي رحمي سان ڪڍيو وڃي ٿو. اھڙا کوڙ واقعا روز بروز ٿين ٿا جن بابت اسان مواد گڏ ڪندا آھيون. 
    ٤. پريمي شادين جي مڃڻ کان انڪار: اسان جي معاشري ۾ عورت کي پنهنجي  ور ۽ گھر چونڊڻ جي اجازت ڪونہ ھوندي آھي. اھا سختي ڪڏھن ڪڏھن عورت کي گھر ڇڏي لڪي شادي ڪرڻ تي مجبور ڪندي آھي ۽ پوء عورت جي اذيتن جو اڻ کٽ سلسلو شروع ٿي وڃي ٿو. گل حيات ” پريمي جوڙا“ جي عنوان سان ھڪ الڳ فائيل رکيو آھي جنهن ۾ اھڙي قسم جا واقعا ۽ انهن جون خبرون گڏ ڪيون وينديون آھن. 
    ٥. عورت عدالت ۾ : تمام وڏي عرصي کان وٺي سنڌي عورت طلاق ۽ جائداد جي مسئلن تي ڪورٽن جا دروازا کڙڪائيندي رھي آھي. انهي حوالي سان ڪيتريون عورتون اخبارن ۾ اشتھار ڏينديون آھن. اسان وٽ سالن کان وٺي اھڙن اشتھارن ۽ نوٽيسن جو خزانو موجود آھي. 
    ٦. ڪارو ڪاري: ڪارو ڪاري جي رسم سنڌ جي پيداوار ناھي پوء بہ اسان انهي رسم کي جھڙوڪ دين ايمان طور قبول ڪندا آھيون ڪارو ڪاري بابت گل حيات تحقيق ڪري انگ اکر بہ گڏ ڪيا آھن ۽ اخبارن توڙي رسالن ۾ انهي موضوع تي شايع ٿيندڙ خبرون ۽ تبصرا گڏ ڪري محفوظ ڪيا  آھن. 
    ٧. عورتن ڀڄائڻ جا واقعا: سنڌ جي ھندو برادري سالن کان وٺي ھن آزار مان جند ڇڏائي نہ سگهي آھي. ھندو ڇوڪرين کي اغوا ڪري زوري مسلمان بنائڻ ڪيترن ماڻھن جو ڪڌو ڪم رھيو آھي. ھندن کي آزاريندڙ ھي واقعا ختم ٿيڻ جو نالو ئي نٿا وٺن. اسان اھڙن واقعن بابت اخبارن ۽ رسالن ۾ شايع ٿيندڙ مواد گڏ ڪندا ويندا آھيون . 
    ٨. عورتن جون تنظيمون: انڱريزن جي دور کان وٺي عورتن تنظيم سازي ڏانهن توجه ڏنو. پھريون ڪرستاني عورتن تنظيمون ٺاھيون ۽ پوء ڏيهي عورتن بہ  انهي ميدان ۾ قدم رکيو. لڳ ڀڳ ھڪ صدي کان وٺي سنڌ ۾ عورتن جي تنظيم سازي رھي آھي. اسان ماضي توڙي حال جي عورتن جي تنظيمن تي مواد گڏ ڪيو آھي ۽ اھو سلسلو اڃا بہ جاري آھي. 
    ٩. عورت ذات صحافت جي نظر ۾: اخبارن شروع کان وٺي عورتن جي مسئلن ۽ تحريڪن بابت پئي لکيو آھي پوء اھو ايڊيٽوريل جي روپ ۾ آھي يا  مضمونن ۽ مقالن جي صورت ۾ آھي اھو سمورو مواد گل حيات انسٽيٽيوٽ گڏ ڪري انهي عنوان ھيٺ رکيو آھي. 
    ١٠ . عورت ذات ۽ مختلف حڪومتون: ھر ڪنهن حڪومت جي دور ۾ عورتن بابت حڪمت عملي الڳ مختلف ۽ نرالي رھي آھي. ڪن حڪومتن عورت ذات سان چڱائي ڪرڻ جون ڳالھيون ڪيون ۽  ڪن حڪومتن پنهنجي نادري حڪمن سان عورتن کان حق کسڻ جي ڪوش ڪئي. اسان ھن سري ھيٺ انهي قسم جو ۽ اھڙو مواد گڏ ڪندا وڃئون ٿا.
    منهنجي ھن اڄوڪي پوسٽ مان پڙھندڙ اھو اندازو لڳائي سگهن ٿا تہ اسان ڪا ڳالھ ڪھڙي نہ پيرائتي ڪيون ٿا ۽ ان مطابق مواد ۽ معلومات گڏ ڪيون ٿا . تاريخي تحقيق تي ڪم ڪرڻ  انهي وقت ئي آسان لڳندو جڏھن مواد جي ميڙي چونڊي موجود ھجي. مواد جي ميڙي چونڊي تڏھن جامع ۽ ممڪن ٿي سگهندي جڏھن انهي ڪم کي سليقي ۽ طريقي سان مڪمل ڪيو ويندو. مون کي خوشي ۽ فخر آھي تہ  گل حيات انسٽيٽيوٽ انهي ڏس ۾ بھتر ڪم ڪري رھيو آھي
  • ادبي ۽ ثقافتي تنظيمن بابت گل حيات ۾  موجود مواد.

    ادبي ۽ ثقافتي تنظيمن بابت گل حيات ۾ موجود مواد.

     textgram 1560246410
     
    ممتاز پٺاڻ

    (گل حيات جي ميڙي چونڊيءَ مان)

      ”ادبي ۽ ثقافتي تنظيمن بابت گل حيات ۾ موجود مواد.
     
      سنڌ ۾ پھرين ادبي تنظيم ۱۸۸۵ ۾ ٺھي. ان جو باني پادري بيمبرج ھيو ۽ اھا ميڪس ڊينسو ھال ۾ قائم ڪئي وئي ھئي ۽ ان ڪري انهي تنظيم جو نالو پڻ  ” ميڪس ڊينسو ھال لٽرري سوسائٽي “ رکيو ويو. انهي کان پوءِ سنڌ جي تعليمي ادارن ۾ شاگردن جي سکيا لاءِ ادبي ۽ ڊراميٽڪ سوسائٽيون ٺھيون. جڏھن نوجوانن اتان پرايو ۽ عملي زندگي ۾ اچي   ادبي ۽ ثقافتي تنظيمون ٺاھڻ شروع ڪيون.   اڄوڪي ڏينهن تائين اھو سلسلو  جاري آھي.
    گل حيات انسٽيٽيوٽ سنڌ جي انهي خزاني کي بچائڻ لاءِ جيڪي جوڳا اپاءَ ورتا آھن، انهن کان اسان جي ويب  سائيٽ ڏسندڙ ۽ منهنجون ھي پوسٽون پڙھندڙ ڀلي ڀت باخبر آھن. ويب سائيٽ تي ڪيترن ئي ادبي تنظيمن جو مختصر تعارف پيش ڪيو ويوآھي. ان کان سواءِ جن تنظيمن تي انتھائي تفصيل سان لکيو ويو آھي ۽ انهن  تي گل حيات جي ويب سائيٽ تي  سوين صفحا موجود آھن تن منجهان 
    ۱. رابيندر ناٿ لٽرري اينڊ ڊراميٽڪ سوسائٽي.
    ۲. سنڌي ادبي سنگت.
    ۳. انجمن فروغ ادب ھالا ذڪر لائق آھن.
    مون پڻ  ڪيترن تنظيمن تي لکيو آھي جن منجهان ڪجه نالا آھن: 
    ۱. بزم ادب، ڪراچي. 
    ۲. سنڌي مسلم ادبي سوسائٽي، حيدر آباد.
    ۳. سنڌ ھسٽاريڪل سوسائٽي.
    ۴. سنڌ نيچرل ھسٽري سوسائٽي.
    ۵. سنڌي ادبي سنگت.
    کوڙ ادبي ۽ ثقافتي تنظيمون آھن،  جن منجهان ھڪڙي ھڪڙي تي  الڳ الڳ پوسٽ لکي  سگهان ٿو پر انهن جي ڊاڪيومينٽينشن ڪري گل حيات جي ويب سائيٽ تي رکي سگهجي ٿي. 
    مثال طور سالن کان وٺي لاڙڪاڻي ۾ ”سچل ادبي مرڪز “ ٻولي جي جهولي ڀري  رھيو آھي  ۽ شاعري کي پروان چاڙھي رھيو آھي. ھي ادبي ادارو پي ايڇ ڊي ۾ منهنجي والد جي شاگرد ۽ نامياري پياري برجستي  شاعر ڊاڪٽر بشير احمد شاد ٺاھيو آھي. سچل ادبي مرڪز جي انفراديت ۽ اھميت ھي آھي جو  ھي اھڙو ادبي ادارو آھي جنهن کي پنهنجي عمارت آھي. ھن مرڪز سوين مشاعرا ڪرايا آھن، ادبي ڪانفرنسون ڪرايون آھن ۽ ڪتابن جون مھورتون ڪرايون آھن.ھن مرڪز جي ادبي خدمتن  تي ھر وجه کان پي ايڇ ڊي ڪري سگهجي ٿي.
     لاڙڪاڻي ۾ ” سنڌ ھسٽاريڪل سوسائٽي“ پڻ سالن کان وٺي خدمتون سر انجام ڏيندي پئي اچي. جڏھن مرحوم محمد ھاشم ميمڻ لاڙڪاڻي جو ڊي سي ھيو ھن  اھا سوسائٽي  ٺاھي. بابا سائين، مھتاب اڪبر راشدي، انيس انصاري، ڊاڪٽر عبدالمجيد ميمڻ ۽ زيب عاقلي وغيره انهي سوسائٽي جا باني ميمبر آھن.
     لاڙڪاڻي کان سواءِ مکيه ضلعن ۾ اھڙيون ھسٽاريڪل سوسائٽيون آھن جيڪي وڏو ڪم ڪنديون رھن ٿيون پر خليل مورياڻي، ڊاڪٽر بدر اڄڻ ۽ ٻين دوستن شڪارپور ھسٽاريڪل سوسائٽي کي مثالي طور تي فعال بڻائي رکيو آھي. 
    ”جميعت الشعراءُ“ سنڌ ۾ سالن جا سال ادبي ڪانفرنسون ۽ مشاعرا ڪرايا. انهي زماني ۾ ترقي پسنديءَ ۽ رجعت پسندي جا ھٿيار ھڪ ٻئي جي خلاف استعمال گهٽ  ٿيندا ھئا. ان ڪري جميت الشعراءَ سنڌ جي ميڙاڪن ۾ کاٻي توڙي ساڄي ڌر وارا شاعر ۽ اديب شرڪت ڪنداھئا.  سالن جا سال وڏي ادبي خدمت ڪندڙ ھن ادبي تنظيم سان لاڳاپيل اديبن ۽ شاعرن انصاف گهٽ  ڪيو آھي. ھن تنظيم طرفان جيڪي ساليانا ميڙاڪا ٿيندا ھئا انهن مان اڪثر ميڙاڪن جون ڪاروايون ڪتابي صورت ۾ پڻ ڇپيون. اسان ڪوشش ڪري   اھڙو مواد گل حيات انسٽيٽيوٽ جي  ويب سائيٽ تي اپلوڊ ڪنداسين.
    ادبي تنظيمن جو ذڪر ڪندي ” بزم طالب المولا“ جي نالي ۽ خدمتن کي پڻ  نظر انداز نٿو ڪري سگهجي. مخدوم طالب المولا جي زماني ۾ ھي بزم تمام وڌيڪ فعال رھي. تازو  وري انهي کي منظم نموني سان فعال بڻائڻ جي ڪوشش ڪئي وئي آھي. ھن بزم جي ادبي خدمتن تي پڻ پي ايڇ ڊي ڪري سگهجي ٿي.
    مون اڄوڪي ھن پوسٽ ۾ جهڙوڪ دوستن کي اھو ٻڌائڻ جي ڪوشش ڪئي آھي ت  گل حيات انسٽيٽيوٽ ڪيئن ۽ ڪھڙي ريت ادبي ۽ ثقافتي تنظيمن تي ڪم ڪرڻ گهري ٿو. ھي اھڙو وڏو ڪم آھي جنهن کي مڪمل ڪرڻ کان پوءِ ” انسائيڪلو پيڊيا آف سنڌي لٽرري اينڊ ڪلچرل آرگنائيزيشنس “  جي نالي سان ڪيترن جلدن ۾ ڪتاب لکي سگهجي ٿو